❤ مانی...تنها بهانه زیستن ❤

همه چيز بعد از زايمانم شروع شد... از همان روزي كه انگار حتي براي دستشويي رفتن هم وقت جيره بندي شد... چه برسه به غذا خوردن و آرايش كردن و سشوار كشيدن ... از همان روزي كه درهر وعده غذا آنقدر از پشت ميز بلند شدم و نشستم كه كم كم فراموش كردم خودم هم بايد غذا بخورم... از همان روزهايي كه شب تاصبح آنقدر بيدار شد و شير خورد كه تا به خودم جنبيدم ديدم دو ساله كه سه ساعت پشت سر هم نخوابيدم... از همان روزهايي كه پوستم روز به روز كدرتر و افتاده تر شد و من حتي فرصت نگاه كردن در آينه را نداشتم چه برسد به دكتر رفتن... از آن روزهايي كه همه كارهایم را کنار گذاشتم تا به كارهاي او برسم... از همان روزهايي كه كلاسهايم را تعطيل...